Hoofdstuk VII
Ach die dag mijn vrienden, zal ik mij altijd blijven herinneren. Na weg te zijn gegaan uit de basiliek, stonden wij tegenover het meest vreemde tafereel dat ik ooit heb gezien. Er werd geroepen en geschreeuwd en wij probeerden Christos ervan te weerhouden zich er niet mee te bemoeien, maar te vergeefs.
Hij keek naar het tafereel dat zich voor hem afspeelde en zag al snel het probleem.
Tegenover hem stond een angstig schaap dat door al het geschreeuw der partijen angstig was weggekropen.
Aan Christos’ linkerzijde stonden de priesters welke deden aan heidense vereringen. Hun priester, aan het hoofd van de groep, stond met een groot lang mes te zwaaien.
Aan Christos’ rechterzijde stonden de mensen welke door het heidendom, en door de slechte vertalingen van de geschriften van Aristoteles, probeerden de voorschriften van Aristoteles na te leven.
De heidense priesters wilden het schaap offeren, de anderen wilden hem sparen. Elk kamp brulde met heftigheid tegen de andere.
Toen maande Christos de partijen tot kalmte om het angstige schaap rust te geven. Het dier kwam gewillig naar hem toe. Christos liefkoosde het, ontfermde zich over het dier en liet het vervolgens gaan.
Maar de Heidense priester was razend op Christos en liep woedend op hem af met opgeheven mes. Het is toen dat wij, Titus, Paulos en ik, tussenbeiden kwamen om Christos te beschermen.
Plotseling verenigden negen mannen, welk behoorden tot de groep die het schaap wilden sparen, zich en kwamen ook voor Christos staan om hem te beschermen.
Maar Christos stapte langs ons heen en ging voor de heidense priester staan. Zo stonden ze, voor een paar minuten, oog in oog.
De heidense priester keek recht in de ogen van Christos, welke gezegend was door de Almachtige. Iets in de ogen van Christos deed de man kalmeren en langzaam, zonder een woord te zeggen, vertrok hij.
Wij, inmiddels een groep van twaalven, waren verbaasd door wat we gezien hadden en wij wendden ons tot deze geheimzinnige man.
Een van de mannen, die ik nog niet kende, maar die zichzelf Thanos noemde, nam het woord en sprak tegen Christos:
“Wie ben jij, die de rust en de zachtheid heeft teruggebracht in de heidense woede en wanorde?”
Christos antwoordde de man: “Mijn naam is Christos, zoon van Giosep en Maria. De mensen die mij goed kennen zeggen van mij dat ik de Messias ben, omdat ik van God houdt en hiervoor niets terug verlang.”
En toen antwoordden wij, Titus, Paulos en ik, als ware wij één: “Dit is de waarheid, er kan geen enkele twijfel over bestaan. De gunsten van de Zeer-Hoog Almachtige worden aan ons terug gegeven zodat wij, door Zijn Heilige Woord, onze levens verlicht zien en de profetie van Aristoteles een vaste vorm begint aan te nemen.”
En Christos antwoordde: “Het is waar, en zeer droevig, dat zolang de Kinderen van God de liefde van God negeren zij afgesloten zullen zijn van zijn Goddelijke liefde. Ze hebben gidsen nodig zodat hun vorige fouten vergeven kunnen worden en zij met een schone lei kunnen beginnen. Wilt u me, als mijn apostelen van het Woord doen volgen?”
Negen vreemden die Christos niet kenden, wendden zich plots tot hem om hem te vragen hoe zij hem konden helpen en wat zij voor hem konden doen.
Onderwerp: [Vertaald]Leven van Christos: Hoofdstuk VII ![[Vertaald]Leven van Christos: Hoofdstuk VII Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
ma aug 25, 2008 11:41 am