Hoofdstuk IV
Toen hij de volwassenheid had bereikt, besloot Christos om zijn ouders te verlaten om de wereld te doorlopen en zijn medemensen te helpen. Hij vertrok met rijpe ideeën over de voorschriften van Aristoteles en het Woord van God.
Na het afscheid van zijn ouders, waagde hij zich in het land van Judée. Hij liep over zanderige wegen, klom over bergen, trok door vlaktes en stak waterwegen over.
Tijdens deze rondreizen, ontmoette hij talrijke personen, vaak bedelaars en zwervers, die in het geloof en de meditatie een hogere waarheid probeerden te bereiken. Christos ruilde met een aantal van deze personen van gedachten en ideeën en deed nieuwe kennis en inzichten op.
Maar hij leidde eveneens het buitensporige, teruggetrokken bestaan van hen die weigerden de stad binnen te gaan.
Daarom probeerde hij deze menselijke armen te helpen; hij sprak tot hen en legde hen de filosofie van Aristoteles uit en gaf hen onderwijs in het woord van de Zeer-Hoog Almachtige.
“Aristoteles,”
Zei hij,
“Heeft ons geleerd dat de wijze mensen aan het leven van de Stad moet deelnemen. U, mijn vrienden, kijkt wie u bent, bent u gelukkig? Bent u verloren omdat u te midden van nergens bent? Mijn vrienden, weet dat een mens slechts tussen anderen, binnen de Stad, gelukkig kan zijn.”
Dit gezegd hebbende, nuanceerde Christos toch zijn woorden:
“Maar vergeet niet, dat elke man eveneens een eigen persoonlijkheid heeft, niet elke man heeft gevoelens met de God en de natuur. Derhalve, om dat niet te vergeten, en om de juiste hulpbronnen te vinden voor de discussie, heeft God u de stad geschonken, waarin u zichzelf kunt terugtrekken en in verzoeking en rust, de rust en de concentratie van uw geest kunt hervinden.
De bezinning in de stad zal een middel voor u zijn om uit uw situatie te geraken en te komen tot een beter inzicht en beoordelingsvermogen in de mensheid. "
Hij sprak met een overtuigingskracht die nog vele anderen zou overtuigen tijdens zijn reizen. En na met Christos gesproken te hebben, keerden zij terug in de Stad en de stedelingen waren verrast en vol van vreugde door de terugkeer van deze mannen.
Immers was de tijd hard, en iedereen wachtte op de komst van een Messias. Maar deze dagen, kwamen velen bij hem op bezoek en zeidden tot hem:
“Christos, onze redder, is gekomen, zoals is voorspelt in de profetie van Aristoteles”
Maar Christos voelde zelf de noodzaak om zich terug te trekken om te bezinnen. Derhalve isoleerde hij zich van de wereld door naar de woestijn te trekken.
Zijn geestelijke bezinning duurde veertig dagen.
Onderwerp: [Vertaald]Leven van Christos: Hoofdstuk IV ![[Vertaald]Leven van Christos: Hoofdstuk IV Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
ma aug 25, 2008 11:38 am