Aantal berichten : 133 Localisation : Leiden Registration date : 29-12-11
Onderwerp: Hagiografie Sint-Nicolaas za apr 28, 2012 7:13 pm
Citaat :
hagiografie van Sint-Nicolaas
Kindertijd en de adolescentie
Nicolaas-Dury Damour werd geboren in maart 955 te Achouffe, in de Ardennen, het bisdom van Luik.
De Damour-Dury adel waren goede geleerden. Nicolaas was erg betrokken bij een goed milieu. Hij leerde lezen en schrijven. Zijn aard stond niet toe dat hij veel aan vechten zou doen, want hij maakte indruk met zijn beheersing van het Grieks en het Latijn. De dorp priester liet hem de heilige teksten lezen. De kleine Nicolaas was gefascineerd door Aristoteles en Christos, en was van plan om het pad van de kerk te bewandelen. Het omvat dan ook het seminar in Luik.
Hij vond geluk met Genevieve. Hij werd verliefd en bevond zich in een dilemma: zijn geloof of zijn liefde. Mystiek fascineerde de aristotelische heel erg, waardoor hij niet altijd naar zijn leraren luisterde. De aankondiging van de dood van zijn moeder was een verschrikkelijke schok voor hem. Nicolaas verliet het seminarie voor het uitspreken van zijn geloften om te leven met Genevieve. Hij bleef in Luik voor enkele maanden, Nicolaas werkt als schrijver voor het openbaar onderwijs van de monniken. Maar hij verslikte zich in de grote stad, en werd eenzaam. Hij besloot om zijn vader mee te nemen naar Achouffe.
Lijden
Op weg naar Achouffe met zijn jonge vrouw, leerde Nicolaas over de dood van zijn vader. Deze nieuwe stap was zwaar, maar Nicolaas kon het zwarte beeld door de liefde van Genevieve en vooral dankzij een sterk geloof doen verdwijnen. Hij hervatte het bedrijf van zijn vader met veel bossen, de jacht en een leisteengroeve. De rijkdom is er, maar ook het geluk toen Genevieve hem twee gezonde kinderen gaf.
In september 987, ging Genevieve terug naar Luik om haar familie te zien. Nicolaas bleef Achouffe. Twee weken later, hoorde hij dat zijn vrouw en twee zoon waren verdronken in de Maas doordat hun boot was gezonken. Dit was de fatale klap. Nicolaas had gebrek aan gezond verstand, maar zijn geloof redde hem hem! Hij was ervan overtuigd dat zijn vrouw en kinderen plaats namen aan de rechterhand van Aristoteles. Dus, bevrijd van alle aardse onvoorziene omstandigheden. Hij liet zijn zaken daar, en verdeelde hij zijn rijkdom. Op dit punt, verliezen we zijn spoor.
Het ongeluk
De legende van Sint-Nicolaas, vertelt door François de Villeret, vertelt ons dat aan het begin van de elfde maand, Nicolaas leefde als een bakker in Rochefort. Hij had geen groter plezier dan zijn kinderen te verwenen en met hun te spelen. Nicolaas had altijd zijn eigen vriendelijkheid, zijn vriendelijkheid maar ook zijn eruditie, zijn geloof en vroomheid. Hij toont vrijgevigheid in het geven aan armen. Maar Aristotelianisme zat niet te diep bij hem, bij Rochefort ging Nicolaas verder als een dwaas. Maar hij had de goede zorgen en werd altijd vergeven.
Op een dag kreeg Nicolas een mes. Hij werd vervoerd naar zijn huis, maar bleef er alleen om te sterven. De volgende ochtend, zondag in het uur van de mis, werd hij wedergeboren in de kerk. Zijn blessure was genezen zonder litteken. Hij stak het gangpad over naar het altaar rechts. Hij knielde, zonder aandacht te besteden aan de priester en begon te bidden. Er heerst stilte in de kerk, niemand durfde te bewegen, of te praten. En na een paar minuten, stond Nicolaas op en verliet de kerk. Voor de tweede keer in zijn leven, vertelde zijn geloof hem een nieuwe weg voorwaarts.
Het Apostolaat
Sinds enkele maanden reist Nicolas door de regio. Vele legenden hebben gemeld over genezingen van zieke kinderen, maar ook van giften zonder gemeenschappelijke actie. Hij kwam op een dag in Durbuy, aan de oevers van de Ourthe. Hij verzamelde de kinderen die daar woonde. Hij opende de kleine tas en begon met het uitdelen van koekjes. De tas leek te weinig te bevatten om zoveel kinderen te voeden. Maar tot ieders verrassing, hij had niet alleen genoeg koekjes, maar toen hij zijn tas liet zien leek het nog altijd vol te zijn.
Nicolaas nam de weg terug naar Luik. Voor de eerste keer, ging hij naar het graf van zijn vrouw en kinderen. Nicolaas huilde niet. Hij keerde terug naar het seminarie en voltooide zijn opleiding om priester te worden. Hij werd 15 april 1018 gewijd. Hij keerde terug naar Rochefort naar de parochie priester te worden.
Drie jaar lang, leidde Nicolaas de parochie zacht en stevig. Vóór hem, beoefende de parochianen meer traditie dan overtuiging. Maar voor zo'n voorbeeld van vriendelijkheid, gulheid en enthousiasme, begonnen ze te geloven! En Nicolaas wekte een aantal religieuze roepingen in het dorp en daarbuiten.
Traditie
Nicolaas ging 06 december 1021 heen. In Rochefort, was het verdriet te voelen. Nicolaas was geliefd en gerespecteerd door iedereen. De kinderen waren zo verdrietig om zo'n gids en beschermer te verliezen dat de bakker hen koekjes aanbad om ze te troosten.
Sinds die dag, elk jaar op dezelfde datum, bieden de mensen van Rochefort snoep voor kinderen aan. De traditie verspreidde zich snel naar de omliggende dorpen door de hele regio van Vlaanderen voor de Elzas. Sinterklaas wordt beschouwd als de beschermer van kinderen.
Onderwerp: Hagiografie Sint-Nicolaas 
za apr 28, 2012 7:13 pm