Kerkelijke Provincie Keulen
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Kerkelijke Provincie Keulen

De Kerkelijke Provincie Utrecht
 
IndexPortaleZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

 

 Verhaal van de Collageen van Mégare - Hoofdstuk I

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Nikolaj Rostov
Overleden
Nikolaj Rostov


Aantal berichten : 1123
Registration date : 04-07-08

Verhaal van de Collageen van Mégare - Hoofdstuk I Empty
BerichtOnderwerp: Verhaal van de Collageen van Mégare - Hoofdstuk I   Verhaal van de Collageen van Mégare - Hoofdstuk I Icon_minitimevr maa 18, 2011 6:42 pm

Citaat :
Verhaal van de Collageen van Mégare

Hoofdstuk I

Van de volgende buitengewone gebeurtenissen was ik, Collageen van Mégare, aide de camp in het leger van Alexander, getuige en ik kan u zeggen dat ik met mijn dertig jaar van militaire campagnes al veel heb mee gemaakt en gezien heb en dat er maar weinig dingen waren welke mij echt hebben verbaasd. Het was daarom ook dat ik de bijnaam “Diogenes-bij-de-pinken” kreeg.
Het was op een goede dag dat onze jonge prins besloot om op zoek te gaan naar de ruïnes van de legendarische stad Oanylone, enkel en alleen op advies van deze gekke oude filosoof die het simpelweg in zijn droom had gezien. Toen ik dit hoorde onderdrukte ik een kreet van schrik terwijl ik verborgen stond achter een pilaar met naast mij Callisthenes, neef van de wijsgeer, die ik hoorde fluisteren: «Ik zal je huid hebben, Darius»…En daarmee was alles gezegd.

Zo vertrokken we op een lentemorgen naar het oosten, veertig duizend soldaten gespannen als een boog, die een droom nastreven.

Bij de gekruisde Hellespont aangekomen liet Alexander, gevoed door verhalen van Homerus die door Aristoteles in zijn gedachten waren gebracht, de tenten opzetten op de velden bij de ruïnes van Troje en zelf ging hij tussen de ruïnes zitten mediteren. De ondergaande zon verlichtte met zijn gouden stralen de overblijfselen van de reusachtige bemoste muren en de stille vreemde plekken. Terwijl de prins zat te mediteren over zijn jeugd en de grootsheid van zijn mogelijke daden gingen de filosoof, zijn neef en ik op een gedempt gezang af welke de stilte leek te doorbreken. We liepen alsof Achilles ons achterna zat. In een cirkel van stenen zagen wij mensen, sommigen stonden rechtop als versteende beelden en leken onze aanwezigheid niet op te merken, anderen merkten ons op. Door onze handelingen leek een priester te ontwaken uit zijn trance. Hij bleek een tolk te zijn en hij verwelkomde ons in de volgende termen: «Buitenstaanders, voor vele dagen kondigde het orakel reeds uw komst aan door de mond van Oenone, leg uw vragen of kwellingen aan hem voor en God zal antwoorden»

De deelnemers aan deze ceremonie droegen allemaal eenzelfde amulet, gemaakt van drie metalen:

Verhaal van de Collageen van Mégare - Hoofdstuk I Cercledarisyc2

Vervolgens werd er aan het orakel een kom vol water geven en een aantal laurierbladeren waarop hij begon te kauwen en ze vervolgens in het water legde.

Het was de onrustige Aristoteles welke vervolgens het woord nam: “Wat is het uiteindelijke doel van mijn zoektocht.”

Oenone, gezeten in het schemerduister, hervatte zijn gekke gezang «Hij treedt nu in een dans voor transcendentie»
“Wat zegt het?” vroeg Callisthenes verhit.
Geleidelijk werd het vreemde gezang duidelijker verstaanbaar:

“Drie, twee, een, vind de oorsprong terug;
Daar waar Troane is, de derde woonplaats van de draden wordt bereikt;
Dichtbij Daisane zijn de Kinderen van de Eerste;
Daar vindt men het ontstaan van Oane en wordt de eerstgeborene gekozen als heraut van de Allerhoogst”

De Hoge Priester knikte naar Aristoteles die ontzet leek te kijken. De Priester vertaalde eerbiedig:

“Jouw rondreis begint hier, in Troanne, de Derde stad van de draden van Oane, verder in het oosten zult u moeten zoeken naar Daisane, daar bevindt zich de tweede sleutel van uw reis. Daarna zult u nog verder naar het oosten gaan, verder dan ieder mens ooit gegaan is en daar zal u worden tot Gods heraut."

De nacht was voorbij gegaan en liet vele gissingen achter waarin een mens zich kon verliezen. Gissingen over dit raadselachtige bericht en de identiteit van dit Oane, de stad die in de taal van vele volkeren was doorgedrongen. De vreemde volgelingen verlieten ons niet meer maar gingen met ons mee en vormden een kring rondom ons kamp. Deze openbaringen leiden de volgende dag in waarin wij strijd leverden tegen Arsitès, generaal van de Perzen. De afloop van deze oorlog kantelde in ons voordeel toen Aristoteles aan de prins voorstelde om te wachten met de aanval tot de zon in onze rug stond. De Perzen, die door de zon werden verblindt en de voorhoede vormden van het Perzische leger, werden verblindt en konden geen onderscheidt meer maken tussen wie vijand was en wie vriend. Hierdoor verloren zijn hun posities en werden zij overmeesterd door de Macedoniërs welke een doorbraak forceerden en zo triomfeerden.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Verhaal van de Collageen van Mégare - Hoofdstuk I
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Het leven van Aristoteles; Hoofdstuk II
» De belegering van Aornos - Hoofdstuk I
» De belegering van Aornos - Hoofdstuk II

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kerkelijke Provincie Keulen :: De Bibliotheek :: Scriptorium-
Ga naar: