Aantal berichten : 1123 Registration date : 04-07-08
Onderwerp: Erfenis van Oane : Noam, Vader van het Oanisme wo maa 16, 2011 6:52 pm
Citaat :
Noam, Vader van het Oanisme
1) Hoe het werk, de erfenis van Oane, verloren was gegaan
Na de vernietiging van Oanylone hadden de overlevenden zich opgesplitst in meerdere groepen die al snel geen doel meer hadden om naar uit te kijken. Bijna allemaal waren zij afgestapt van de godsdienst van hun vaderen, welke hen was onderwezen door Oane, met als reden dat deze godsdienst had geleidt tot de ondergang van Oanylone. Daarom begonnen zij vele goden te vereren en zochten zij hun heil in het heidendom.
In deze wereld leefde Noam, een achterneef van Oane, en zijn verwanten. Zij waren trouw gebleven aan het geloof van hun vaderen en zij waren ook degene welke enkele fragmenten van de geschriften van dit geloof hebben gered uit de vlammen welke Oane verteerden. Helaas waren dit nog maar fragmenten van de vele geschriften. Het is echter dit kleine en primitieve geloof in Jah geweest welke wij nu kunnen bestempelen als de oudste tak van onze Aristotelische Kerk en van waaruit het Aristotelisme is ontsproten.
2) Noam kijkt terug op de ramp op Oanylone en zijn vondst van de 3/8
Noam was één van de eersten die de oorzaken van de val van Oanylone herkende en deze liet vastleggen in een boek dat later de basis heeft gevormd voor Sypouss toen hij begon met het schrijven van het Boek der Deugden. Helaas is dit boek van Noam verloren gegaan. In tegenstelling tot Sypouss, waren de mensen in de tijd van Noam nog niet zo ver dat zij inzagen dat machines het werk van mensen konden versnellen en hierdoor een tijdswinst behaald kon worden. Als geschriften herschreven moesten worden moesten de meesters vaak het werk aan hun leerlingen herhalen en de leerlingen moesten samen met hun metgezellen veel werk verrichten om tijd te kunnen winnen. Het resultaat van dit vele werken was dan ook een grote morele uitputting van de leerlingen, waardoor er een verhoogd aantal zelfmoorden was. Hierdoor verloren de leerlingen uiteindelijk het verlangen om nog langer te gehoorzamen aan hun meesters of zelfs maar te gehoorzamen aan een God. Noam had gehoord van dit koppige volk welke, door hun hoge priesters, de god Sheila vereerden en welke hadden geleerd dat de beste tijd van de dag om deze god te vereren was op het moment dat men het werk beëindigde. Noam had een gedicht geschreven waarin hij vraagtekens zette bij het moraal van dit volk: “Je vertelde me in vertrouwen dat elke dag werken de gezondheid helpt, dat nog meer werken het medicijn is dat helpt. Oane, och arme Oane! Gaat terug naar school om uw beslissing te herzien, geloof me, het zal verstandig zijn!”
Na dit alles besloot Noam dat de dag gedeeld diende te worden in drie gelijke delen: acht uur slaap, acht uur werk en acht uur vrije tijd. En, om de vakantiegangers wat afleiding te bezorgen vond hij een nieuw spel uit voor de Yannick Noam, de stamvader van de Jeu de Paume.
Ontstaan van de mis
De mis was al bekend ten tijden van de laatste maaltijd van Christos. Waarschijnlijk is hij dan ook in de tijd van Noam ontstaan. Inderdaad kunnen we zien, uit een geschrift dat nog steeds aanwezig is in Constantinopel, dat er reeds zoiets was als een mis in de tijd van Noam. Een priester begon zijn preek met een aanroeping tot God, om te verzoeken tot bescherming van de gelovigen, waarna hij een stuk uit een heilig schrift, van onbekende origine, voorlas en hier vervolgens commentaar op gaf, waarna de ceremonie werd afgesloten met de zegen van de menigte door de priester namens de almachtige God, om vervolgens aan een goede week te beginnen. Dit alles is door Sypousse heel goed aan ons overgeleverd door het Boek der Deugden. Vandaag de dag wordt dit ritueel soms nog uitgevoerd in kerken te Constantinopel, beter bekend onder de naam “klein ritueel”, welke voor de gewone massa toegankelijk is, maar we kunnen er niet zeker van zijn of deze zelfde mis ook wordt toegepast door geestelijken in het Westen.
De droom van Noam
Op een dag lag Noam te slapen en belandde hij in een vreemde droom. In die droom zag hij een boom, of liever gezegd zijn blik volgde een boom welke eindeloos rechtdoor naar de hemel leek te groeien. Plotseling braken duizenden takken van de boom en leek alles verward en wazig te worden. Hij schrok want hij dacht dat hij verloren was geraakt in het midden van de hel, de Maan. Hij werd badend in het zweet wakker. Een engel verscheen om hem te sussen en legde zijn droom uit: “Wat je zag, Noam, is het lot van uw kerk. Wat jij zag als de stam en takken, zijn in feite de wortelen van een machtige boom welke diep in de aarde zal zinken en zal uitgroeien tot een prachtig geheel. Het zal deze Kerk zijn, Noam, deze sterke en briljante Kerk die duizenden wortels zal voeden, niet alleen hier maar overal in de wereld zelfs onder de heidenen. Deze duizenden wortels zullen mensen laten denken, laten voelen en beschutting bieden. Jah zal twee profeten sturen die de mensen zullen begeleiden naar Hem, naar het stenen gebouw waar zij Hem kunnen vinden. Zelfs de heidense wetenschap zal van de Kerk gaan houden en zal hen samenvoegen tot één geheel. Het zal een Kerk zijn van eenheid in diversiteit – E pluribus unum” (“Uit velen één”)
Op de één of andere manier eindigde het leven van Noam, maar degene die na hem kwamen namen het over. Eén ding is zeker en dat is dat dankzij de visie van Aristoteles op de eerste plaats en Christos, maar ook door de inzet van Noam en de zijne onze Kerk gemaakt heeft tot wat hij vandaag de dag is. De vele bijdragen welke onze Kerk al heeft mogen ontvangen heeft ertoe bijgedragen dat velen geboren, gedoopt en gestorven zijn onder Aristotelische Kerk, toen al en nu nog steeds. Dit is het teken van de superioriteit van het Aristotelische Geloof, het geloof in Jah. Waar andere geloven uitstierven bij gebrek aan volgelingen is het Aristotelische Geloof altijd blijven bestaan.
Vertaald door de Theoloog Jeremy, uit een Griekse vertaling van een Syrische tekst welke werd gevonden bij de plundering van Constantinopel door de kruisvaarders in 1204 en in het Latijn vertaald door Lorenzo Valla, een familielid van de overleden paus Nicolaas V wie het werk van Jeremy ontdekte in de Vaticaanse Bibliotheek.
Onderwerp: Erfenis van Oane : Noam, Vader van het Oanisme 
wo maa 16, 2011 6:52 pm