Kerkelijke Provincie Keulen
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Kerkelijke Provincie Keulen

De Kerkelijke Provincie Utrecht
 
IndexPortaleZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

 

 [Vertaald]Het leven van Aristoteles, boek I hoofdstuk IV

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Karanda
Bisschoppen
Karanda


Aantal berichten : 929
Registration date : 01-03-08

[Vertaald]Het leven van Aristoteles, boek I hoofdstuk IV Empty
BerichtOnderwerp: [Vertaald]Het leven van Aristoteles, boek I hoofdstuk IV   [Vertaald]Het leven van Aristoteles, boek I hoofdstuk IV Icon_minitimezo nov 23, 2008 11:07 am

Hoofdstuk IV

Dialoog over de ziel


Deel II – Wat wordt van de Ziel – Waarin Aristoteles vaststelt dat de toekomst van de ziel, die volgt op de dood en de vernietiging van het lichaam, vandaag moet worden voorbereid.

De nacht viel over het dorpje van Pélla. Men kon de gemompelde woorden horen van vrouwen die, nabij de heidense tempel, baden voor de gezondheid van de koning. Hij was inderdaad stervende. Nicomachus, de vader van Aristoteles, was bij zijn ziekbed om hem te verzorgen en het onvermijdelijke heengaan te vertragen.

Aristoteles, die nu 14 jaar oud was, wandelde door de straten van het dorp zonder te zien of horen wat er om hem heen gebeurde. Wat zou er gebeuren met hem en zijn vader wanneer de koning overleed? Zeker, zij konden niet verantwoordelijk gehouden worden, maar wie weet wat boodschappers met slechte bedoelingen zouden bedenken en welke daden van wraak veroorzaakt konden worden in deze berichten aan de koningen?

Hij stopte bij de tempel van Persephone. Hij geloofde zeker niet in de macht van deze goden, die hem niet meer leken dan dode poppen, maar er was bijna een geheime majesteit in het aanroepen van de godin van de dood op dezelfde tijd.

Hij voelde een hand op zijn schouder. Het was Epimanos.

Epimanos: “Ben je aan het bidden voor de Koning, Aristoteles?”

Aristoteles: "Bidden? Tot wie moet ik bidden? En wat zou ik moeten vragen?"

Epimanos: "Wat zou je willen hebben? Dat hij blijft leven natuurlijk! Als je niet gelooft in de macht van deze godin, geloof je dan niet in een oppermacht die ons leven beheerst?”

Aristoteles: "Dat hij blijft leven? Hij gaat sterven, dat weet jij net zo goed als ik. Gebeden kunnen zijn gezondheid en jeugd niet terugbrengen. Hij heeft lange tijd geleefd, en het is tijd voor hem om te gaan. Nee als ik bid, dan zal het niet zijn om te vragen dat hij blijft leven.”

Epimanos: "Waarvoor dan?"

Aristoteles: "Wat gebeurt er na het leve Epimanos? De unieke ziel die deze want bezit en die ons onderscheidt van dieren, overleeft dit de dood?"

Epimanos: "Ik weet het niet Aristoteles. Mijn wetenschap is gebaseerd op het leven, niet de dood. Ik kan je vertellen hoe te leven, gelukkig te zijn en het leven van alledag te begrijpen maar niet wat er gebeurd na de dood."

Aristoteles: "Kun jij me vertellen hoe goed te leven. Laten we eens kijken. Ben je het niet met mee eens dat, om te begrijpen hoe je slim kan handelen, je moet begrijpen wat de consequenties zijn van je daden?”

Epimanos: "Ja natuurlijk. Dit helpt je fouten te voorkomen, slecht te handelen of af te gaan op een vooroordeel. Het is belangrijk om te anticiperen op de uitkomst.”

Aristoteles: "Ja dat is mij geleerd toen ik jonger was. Maar als dat goed is, laten we als voorbeeld nemen: stel dat je gaat trouwen. Ben je het ermee eens dat dit een eeuwig bindende band is en dat je dus goed moet kiezen?”

Epimanos: "Zeker! Onze wetten kennen geen scheiding en ik geloof dat zij die willen trouwen hun handelen zo afstemmen dat zij een gelukkig huwelijk krijgen, anders zou het werkelijk idioot zijn!”

Aristoteles: "Je denkt dus net als ik dat iemand die wil trouwen zich moet voorbereiden op een serieuze binding: dat je moet proberen je fouten te corrigeren, om goed en aardig te zijn, om zo gelukkig mogelijk te zijn op je trouwdag.”

Epimanos: "Als iedereen zich zou houden aan dit advies zouden er meer gelukkige huwelijken zijn maar ik denk dat dit in de meeste gevallen noodzakelijk is. "

Aristoteles: "Ik ben blij dat we het eens zijn. Daarom, om goed te kunnen leven moeten we weten wat er gebeurt na de dood."

Epimanos: "Oh!? Ik begrijp je niet meer. Hoe bedoel je dat?”

Aristoteles: "Het is heel simpel: net als het huwelijk is ook de dood een onherroepelijke gebeurtenis. We moeten ons er daarom voorzichtig op voorbereiden. Als er leven is na de dood, dan moet het leven voor de dood gewijd zijn aan de voorbereiding op het leven na de dood. Net zoals we voor het huwelijk tijd moeten wijden aan het voorbereiden op het leven als gehuwde."

Epimanos: "Ik zie waar je heen wil. Voor jou is de dood gewoon een passage naar een nieuw leven?"

Aristoteles: "Ja en ons huidige leven moet gewijd zijn aan het voorbereiden op dit toekomstige leven. "

Epimanos: "Maar waarom is dit toekomstige leven belangrijker dan het huidige? En hoe kan je zeker weten dat het bestaat? "

Aristoteles: "Herriner je je onze discussie nog over het verschil tussen dieren en mensen?"

Epimanos: "Jai k herriner het me goed. Je zei dat er een verschil was, dat de mens intelligent is en dat dieren nooit op zoek gaan naar iets nieuws."

Aristoteles: "Ja. Maar hoe zoek je naar nieuwheid, door nieuwe dingen te maken in en rondom hem?”

Epimanos: "Nou, als ik spreek van mijn eigen ervaring. Dan zou ik zeggen dat ideeën tot mij kwamen en niet naar anderen, en toen mediteerde ik over deze ideeën.”

Aristoteles: "Ik ben uitgekomen bij dezelfde conclusie. Wat mij raakte is dat deze ideeën niet komen van mijn omgeving maar van mijzelf. Dat leek…

Epimanos: "Immaterieel, niet?”

Aristoteles: "Ja, immaterieel. Het was geen resultaat van een waarneembaar effect maar eerder van een immateriële of spirituele indruk. "

Epimanos: "Ik begrijp het. Maar welke conclusies kunnen we hieruit trekken? Overduidelijk komen deze indrukken uit de ziel."

Aristoteles: "Ja wat dit zou betekenen is dat de ziel immaterieel is, maar het immateriële kan niet komen van het materiële. Niemand kan iets geven wat hij niet heeft. Ben je daar niet mee eens?”

Epimanos: "Ja zo gezegd lijkt dit me logisch. Maar waar wil je hiermee naartoe?”

Aristoteles: "Mijn vader is een dokter, Epimanos, en regelmatig beschrijft hij de dood voor mij het ontbinden en vergaan over de tijd. Kijk om je heen, dood is altijd gemarkeerd door het vergaan van het materiële.”

Epimanos: "Ja alles gaat door deze wereld, wat de ouden maakten is bijna allemaal verdwenen. "

Aristoteles: "Maar als je iets neemt wat niet gemaakt is van materie, verdwijnt dit dan ook?”

Epimanos: "Dat lijkt me niet: als het niet gemaakt is van materie dan kan het ook niet vergaan. Het kan niet sterven. Op deze wijze zullen de gedachten van een man als Pythagoras eeuwig zijn en nog altijd leven over meer dan duizend jaar."

Aristoteles: "Dus, jij dat dat als iets immaterieel is dat het dan niet kan sterven?"

Epimanos: "Met alles wat we gezegd hebben tot nog toe, geloof ik dat dat bevestigd is.”

Aristoteles: "Dan zal onze ziel, die immaterieel is, nooit sterven. Wanneer ons lichaam ontbindt dan blijft onze ziel. Ons leven in de toekomst is het leven van de ziel. Het is voor dat leven dat we, in deze lichamen ons moeten voorbereiden.”

Epimanos: "Dus de stervende koning zal verder leven?"

Aristoteles: "Ja en het is voor dit geluk van deze ziel dat ik vanavond zal bidden.”

Epimanos: "We zullen samen bidden dan."


En met deze woorden namen de vrienden afscheiden. Epimanos ging terug naar de tempel van Persephone, terwijl Aristoteles naar de stadspoorten liep om zich terug te trekken op het platteland.



Vertaald door Karanda

Goedgekeurd door de Eerste Scriptor der Aristotelische Vertalers op den 23ste november in het jaar van onze Heere 1456
Terug naar boven Ga naar beneden
 
[Vertaald]Het leven van Aristoteles, boek I hoofdstuk IV
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» [Vertaald]Het Leven van Aristoteles: Boek I - Hoofdstuk VII
» [Vertaald]Leven van Aristoteles: Boek I - Hoofdstuk III
» [Vertaald]Het Leven van Aristoteles - Hoofdstuk V
» [vertaald]Het Leven van Aristoteles - Hoofdstuk VI
» [vertaald] Het leven van Aristoteles (Hoofdstuk 1)

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kerkelijke Provincie Keulen :: De Bibliotheek :: Scriptorium-
Ga naar: