Kerkelijke Provincie Keulen
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Kerkelijke Provincie Keulen

De Kerkelijke Provincie Utrecht
 
IndexPortaleZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

 

 [Vertaald]Deel I: Schepping; De Twijfel

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Nikolaj Rostov
Overleden
Nikolaj Rostov


Aantal berichten : 1123
Registration date : 04-07-08

[Vertaald]Deel I: Schepping; De Twijfel Empty
BerichtOnderwerp: [Vertaald]Deel I: Schepping; De Twijfel   [Vertaald]Deel I: Schepping; De Twijfel Icon_minitimevr aug 22, 2008 12:18 pm

Hoofdstuk IV

De twijfel

De kleine groep besloot om een moment te stoppen. Zij installeerden zich op een groene heuvel, waar schitterende bloemen stonden die de honingbijen melken kwamen. Een licht briesje kwam het gras buigen. De vogels zongen. De sterren kwamen de schepsels belichten terwijl zij hun zakken op de grond legden en in een kring gingen zitten. De sfeer was gemelijk, want zij stelden zich dezelfde vraag.

Alle soorten die zij hadden ontmoet was van een bijzonder talent voorzien. De koeien, de schepsels die het gras kalm graasden, hadden een talrijke familie. De schapen hadden een zachte en omvangrijke wol. De vleugels van de vogels dienden hun om de wereld te doorlopen door te vliegen. De paarden, edel en onstuimig dierlijk, galoperend met de snelheid van de bliksem. De vissen waren de meesters van de uitgebreide oceanen. De varkens waren machtig en wild.

De planten waren zelfs van enige talenten voorzien. De eiken waren van een levensduur voorzien die niets had om aan hun omvang te benijden. De tarwe vermenigvuldigde zich als deze daar zin in had, die brede gebieden bedekte. De gierst had zijn aren, die met leven worden volgestopt. De vruchten hadden een heerlijke gezoete smaak en de groenten aantrekkelijke geuren. En de kleine groep stelde zich vragen. Maar waarom had hun soort geen enkel bijzonder talent?

Weliswaar hadden de schepsels van de kleine groep handen, maar hun kracht evenaarde die van het varken niet. Weliswaar hadden zij benen, maar zij brachten ze niet zo ver als de vogels en niet zo snel als de paarden. Weliswaar konden zij verwekken, maar niet zoveel als de koeien of de tarwe. Weliswaar waren sommige behaard, maar het was een erbarmelijk weinig in vergelijking met de wol van de schapen, en het was nog minder te gebruiken.

Weliswaar waren zij vol van leven en gezondheid, maar wel minder dan de gierst, de vruchten en de groenten. En zij durfden zelfs niet zich met de levensduur en de omvang van de eiken te vergelijken. Al deze schepsels, dierlijk en plantaardig, hadden ernstige argumenten om te verzekeren, zoals zij het ook zeiden, dat zij door God werden verkozen. Hun talenten waren uniek. Toen probeerde de kleine groep zich een talent te bevinden dat eigen aan hun soort was.

Hun soort hield zich staande. Maar welk voordeel gaf dat hen? "Geen enkel", in koor antwoordden alle leden van de groep. Hun handen dienden hun om werktuigen te bouwen, maar het was om het gebrek aan klauwen of andere organen te compenseren. Aldus was hun maag zo zwak dat zij het vlees moesten koken om het te eten. En hun ogen waren zo weinig doordringend, in tegenstelling tot de katten of de uilen, dat zij zich in het donker moesten verlichten. Hun haar was te dun zodat zij zich moesten beschermen wanneer het regende, er sneeuw of hagel viel of wanneer de wind te hard blies.

Ontdekkend deze negatieve constatering, zetten de schepsels van de kleine groep zich tot huilen. Zij waren ervan overtuigd dat hun soort het minst maar dan ook het meest gewild van God was, dat Hij ze minachtte, dat zij de droesem van Zijn oprichting waren. Een stilte vestigde zich, zodat iedereen zich aankeek, zoekend in de ogen van ieder een antwoord op de talrijke vragen die zij zich stelden. Maar deze blikken hadden geen enkel antwoord. Zij waren ondergdompeld met tranen.

Maar een van hen was anders dan de groep gebleven. Hij keek naar de sterren. Alle leden van de groep verwaarloosden hem, hem beschouwend als gering van geest. Hij antwoordde hun vaak "Gelukkig de armen in geest...", maar kon slechts aan dit antwoord enkel toevoegen. Nochtans van iedereen, was het de enige die zich afvraagde wat God verlangde, in plaats van zich te bekommeren over hun lot. Deze man heette Oanyus.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
[Vertaald]Deel I: Schepping; De Twijfel
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» [Vertaald]Deel I: Schepping; Het universum
» [Vertaald]Deel I: Schepping; Het Leven
» [Vertaald]Deel I: Schepping; De Schepsels
» [Vertaald]Deel I: Schepping; De Bijeenkomst
» [Vertaald]Deel I: Schepping; De Vraag

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kerkelijke Provincie Keulen :: De Bibliotheek :: Scriptorium-
Ga naar: